قاضی حمص از دیرباز برای قضاوت‌های غیر عاقلانه ضرب المثل شده بود؛

در آثار البلاد زکریای قزوینی آمده که زنی پیش قاضی حمص دادخواهی برد که مردی بیگانه او را بوسیده.

قاضی نیز از آنجا که قصاص باید همچون جرم باشد، حکم می‌کند که زن نیز او را ببوسد.

به این حکم به طور معمول همچون حکمی ابلهانه مثال زده‌اند. 

اما شاید این حکایت نشان از آن دارد که هر جا اصلاح ذات‌البین بهتر است، می‌توان به شیوه‌های گونه‌گون، گرچه مزاح، اختلاف‌ها را حل و فصل کرد.

چنانچه که زن در همین داستان سر انجام به بخشش مرد رضا می‌دهد.

برگفته از کتاب:

دیو در شیشه

در فلسفه رویه قضایی

نوشته استاد دانا و فرزانه: آقای دکتر حسن جعفری تبار

صفحه 52، شماره 3 پاورقی